دلم گرفته از این مردم سرد از این روزگار کثیف همه هستند تا شادی اما هنگام غم ذره ذره از تو دور میشوند طوری که خودت هم نمیفهمی اما تا به خود می ایی میبینی همه از تو گذشته اند تنهای تنهایی دلت میخواهد انتقامت را بگیری اما بیشتر در نفرت غرق میشوی باید از نو خودت را بسازی اما اینبار با کوهی از تجربه اما باز اشتباهی میکنی دیگر هیچ کس را در زندگی ات راه نمیدهی چون نمیفهمی این خاصیت مردم است از دنیای واقعی به دنیای مجازی پناه میبری جایی که همه خوبند همه به هم مهر میورزند همه خودشان هستند هیچ کس نقابی بر صورت ندارد سپس در دنیای مجازی فرو میروی 

چرا 

چرا ما اینگونه ایم 

چرا در دنیایی که به چند سرور وصل است در دنیای آهنی اینقدر خوبیم اما در دنیای واقی ذنیای زیبای عشق گل درخت با هم اینگونه رفتار میکنیم همه در کنار یکدیگر همچون سنگی سرد میگذریم و به هم نارو میزنیم چرا چرا همیشه از پشت این کیبورد سرد هوای یکدیگر را ذاریم اما در دنیای واقعی به نحوی پشت یکدیگر را خالی میکنیم که دوستمان به بد ترین نحو ضربه بخورد 

دلم میخواهد روزه سکوت بگیرم خسته شدم از بس فریاد زدم و کسی نشنید

متنفزم از این دنیای سرد مجازی

فکر کنید. فقط کمی .همین برای من کافی

فکر کنید

اردوان شریعتی 8/4/1393

ساعت 18/30